Lulet në shtëpi janë fiksimi i shumë prej nesh, por përveç gjërave pozitive, si pastrimi i ajrit, ato mund të shkaktojnë edhe probleme shëndetësore tek fëmijët. Kaitlyn Brown, drejtoreshë menaxhuese klinike e “America’s Poison Centers” në Arlington, Virxhinia tha:
Ne marrim mesatarisht 33,000 telefonata në vit nga njerëz, fëmijët e të cilëve vendosin bimë të ndryshme në gojë. Kryesisht janë të vegjlit që zvarriten përreth ata që kanë telashe me bimët shtëpiake, sepse ata eksplorojnë mjedisin e tyre dhe fusin gjithçka në gojën e tyre. Shumica e ekspozimeve aksidentale nuk janë serioze, por në disa raste efekti irritues bëhet mjaft i rëndë sa të ndikojë në frymëmarrje dhe gjithashtu disa bimë mund të shkaktojnë djegie në lëkurë ose në sy.
Kohët e fundit, pashë një lule “Diffenbachia” të bukur dhe të pjekur në kuzhinën e shtëpisë së një kushëriri. Ajo tha se djali i saj, i cili sapo kishte filluar të zvarritej, kishte treguar interes për gjethin e saj. Kështu që më ra ndër mend t’i them se bima e fitoi emrin e saj të zakonshëm, ‘kallam memec’, nga vetë efekti që ajo shkakton. Përtypja e një pjese të kërcellit të saj mund ta lërë dikë pa fjalë përkohësisht dhe me dhimbje, pasi kristalet e oksalatit të kalciumit në të mund të shkaktojnë ënjtje të fytit dhe gojës. Ekspozimi ndaj lëngut të tij mund të çojë në acarim të hundës, syve dhe lëkurës.
Kaladiumi, lulja e flamingos (Anthurium), bima e djathit zviceran (Monstera), zambaku i paqes (Spathiphyllum), bima ZZ (Zamioculcas zamiifolia), filodendron dhe pothos (Epipremnum) gjithashtu përmbajnë kristale oksalate. Këto dy të fundit janë bimë vreshtare, të cilat kërkojnë më shumë vigjilencë, sepse mund të rriten poshtë nga ajo që konsiderohej një vend i sigurt dhe i paarritshëm. Amaryllis dhe bimët e tjera të ngjashme me të, duke përfshirë clivia dhe daffodil, përmbajnë likorinë, një alkaloid toksik që mund të shkaktojë shkallë të ndryshme dhimbje barku, diarre, nauze dhe të vjella.
