Të gjithë kemi dëgjuar dikë që të shpjegojë tradhtinë si një vendim “të nxituar të momentit” ose “paaftësi në gjykim”. Por, a mund të bëhet me kaq nxitim zgjedhja për të tradhtuar partnerin/en tënde? Disa pyesin se çfarë shprese ka një marrëdhënie nëse tradhtia mund të ndodhë kaq lehtë, të tjerë hedhin poshtë idenë se partnerët besnikë janë të pambrojtur edhe kur paraqiten me alternativa joshëse. Cila është e vërteta? Hulumtimi zbulon disa faktorë që duhen marrë parasysh.
Parvati Varma dhe Saurabh Maheshwari, autorë të librit “Si tradhtojnë njerëzit në marrëdhënie?”, studiuan procesin e tradhtisë në takime, duke përfshirë edhe mënyrën se si ndodh dhe si zgjidhet tradhtia. Ata zbuluan se tradhtia spontane fillonte me hyrjen e një lidhjeje të re me një person në jetën e tyre. Për tradhtinë e planifikuar paraprakisht, ku partneri kishte kohë për të menduar, procesi fillonte me faktorë rreziku, duke përfshirë pakënaqësinë nga marrëdhënia.
Shumica e çifteve e kuptojnë se tradhtia në marrëdhënie përfshin një kombinim elementesh, situatash dhe emocionesh dhe ka të ngjarë që partnerët të jenë të vetëdijshëm se cilat lloje emocionesh ose sjelljesh partnerët e tyre do t’i konsideronin si pabesi. Varma dhe Maheshwari e pranojnë këtë të vërtetë, duke e përshkruar pabesinë si “çdo sjellje që thyen besimin ose limitin që supozohet se mbështetet nga partnerët në një angazhim”.
Kjo mund të përfshijë një sërë aktivitetesh jashtë marrëdhënieve, të tilla si takimet romantike, përfshirjen emocionale ose intimitetin seksual. Varma dhe Maheshwari pranojnë gjithashtu aspektet emocionale të tradhtisë, duke e përshkruar procesin e lidhjes jashtë marrëdhënieve si “zhvillimi i një lidhjeje emocionale, ndjenja e afërsisë, rritja e bisedave, tërheqja seksuale/fizike dhe rehatia me alternativën.” Kjo shpjegon se si për shumë partnerë, një tradhti emocionale i paraprin asaj fizike.
Nga pakënaqësia te shpërqendrimi nga personat e tjerë, motivet e tradhtisë janë të ndryshme. Marrëdhëniet cilësore kërkojnë partnerë që janë të përkushtuar të kujdesen për njëri-tjetrin, si dhe të monitorojnë sjelljen e tyre, duke shmangur situatat sociale që mund të jenë të rrezikshme apo tunduese. Angazhimi dhe kujdesi brenda çifteve mund t’i mbajë të dy partnerët në të njëjtën rrugë, e cila shpesh të çon drejt martesës.
