Titaniku, i njohur për historinë e tij tragjike dhe për pamjen ikonike të harkut të anijes, tani përballet me një degradim të thellë, siç e tregon një ekspeditë e fundit. Harku, që ka qenë simbol i kulturës pop dhe një imazh i fortë në mendjen e publikut për mbytjen e Titanikut në prill të vitit 1912, ka ndryshuar ndjeshëm pas më shumë se 100 vjetësh nën ujë.
Ekspeditat e fundit kanë zbuluar se pjesë të rëndësishme të anijes, përfshirë kangjellat që u bënë të famshme në skenën e filmit “Titanic,” tani ndodhen në fundin e detit. Gjatë një serie zhytjesh këtë verë, robotët nënujorë zbuluan se kangjellat e përmendura kanë rënë dhe tashmë janë të shpërbëra. Tomasina Ray, drejtoreshë e koleksioneve në RMS Titanic Inc, thekson se ky është një tjetër tregues i përkeqësimit të vazhdueshëm të rrënojave.
Humbja e kangjellave është një pjesë e një shkatërrimi më të gjerë. Titaniku, që ndodhet rreth 3800 metra poshtë sipërfaqes, është duke u shkatërruar nga mikrobet që prodhojnë “rusticles,” stalaktite ndryshku që ndikojnë në strukturën metalike të anijes. Ekspeditat e mëparshme kanë dokumentuar shembjen e pjesëve të tjera të anijes, siç është ana e djathtë e dhomës së oficerëve, dhe gjithashtu janë kapur imazhe të reja me definicion të lartë që zbulojnë se të dyja pjesët e Titanikut, harku dhe sterni, janë ndarë dhe përhapur në fundin e detit.
Ekspedita e vitit 2024 nga RMS Titanic Inc përfshiu dy automjete të drejtuara nga distanca (ROV) që kapën mbi dy milionë imazhe dhe 24 orë pamje të detajuara të rrënojave. Këto pamje po shqyrtohen për të krijuar një skanim dixhital 3D të gjithë vendit të mbytjes. Kompania planifikon të kthehet vitin e ardhshëm për të rikuperuar më shumë artefakte dhe ka shprehur interes për të nxjerrë në sipërfaqe statujën e Dianës, një element të veçantë të anijes.
Megjithatë, disa argumentojnë se Titaniku duhet të mbetet i paprekur, si një vend varri. Ata besojnë se rikthimi i artefakteve si statuja e Dianës është një mundësi për të nxitur interesin në histori dhe konservim, dhe se këto objekte duhet të vlerësohen, përkundër vendndodhjes së tyre aktuale në fundin e oqeanit.
