Dashuria është një nga ndjenjat më të fuqishme dhe më të diskutuarat në jetën njerëzore. Megjithëse shpesh përshkruhet në poezi dhe romanë, shkenca ka bërë përpjekje për të kuptuar natyrën e saj komplekse dhe për të zbuluar sekretet që fshihen pas kësaj ndjenje. Ja çfarë thotë shkenca për dashurinë:
Biologjia e Dashurisë
Nga një këndvështrim biologjik, dashuria është e lidhur ngushtë me një grup neurotransmetuesish dhe hormone që ndikojnë në sjelljen dhe ndjenjat tona. Hormonët kryesorë që lidhen me dashurinë përfshijnë dopaminën, oksitocinën dhe serotoninën.
Dopamina- është e lidhur me sistemin e shpërblimeve të trurit dhe është e përfshirë në ndjenjat e kënaqësisë dhe kënaqësisë që ndiejmë kur jemi afër një personi të dashur.
Oksitocina- e njohur gjithashtu si “hormoni i dashurisë”, luan një rol të rëndësishëm në krijimin e lidhjeve afektive dhe në forcimin e lidhjeve ndërmjet partnerëve.
Serotonina- ndikon në ndjenjat tona të lumturisë dhe stabilitetit emocional.
Psikologjia e Dashurisë
Nga pikëpamja psikologjike, dashuria shpesh ndikohet nga përvojat e kaluara dhe strukturat e personalitetit. Studime të ndryshme sugjerojnë se ndjenja e dashurisë mund të jetë e ndikuar nga nevojat për siguri dhe miratim, si dhe nga mënyra se si individët perceptojnë dhe interpretojnë marrëdhëniet e tyre.
Një teori e njohur psikologjike është ‘teoria e lidhjes’ , e cila sugjeron se mënyra si ne lidhemi me të tjerët ka rrënjë në marrëdhëniet e fëmijërisë me kujdestarët tanë. Këto përvoja të hershme mund të ndikojnë në mënyrën se si formojmë lidhje romantike në të rritur.
Sociologjia e Dashurisë
Nga një këndvështrim sociologjik, dashuria është gjithashtu e formuar nga normat dhe pritshmëritë shoqërore. Kultura dhe shoqëria ndikojnë në mënyrën se si kuptojmë dhe shprehim dashurinë. Për shembull, në disa kultura, dashuria romantike është thelbësore për zgjedhjen e partnerit, ndërsa në të tjera, lidhjet familjare janë më të zakonshme.
Në të njëjtën mënyrë, ndjenja e dashurisë dhe mënyra se si ajo shprehet mund të ndryshojnë në përputhje me normat kulturore dhe shoqërore që përcaktojnë “normat” e lidhjeve romantike dhe familjare.
Ndërsa shkenca ofron një kuptim më të thellë të aspektëve biologjikë dhe psikologjikë të dashurisë, është e qartë se dashuria është një fenomen kompleks që përfshin më shumë se thjesht kimikë dhe sjellje. Ajo është gjithashtu e ndikuar nga përvojat dhe kulturat tona, duke e bërë atë një ndjenjë universale, por gjithashtu shumë personale dhe unike. Në fund të fundit, ndërsa shkenca mund të ndihmojë në shpjegimin e aspekteve të ndryshme të dashurisë, ajo nuk mund të kapë plotësisht thelbin e saj të thellë dhe shpirtëror.
