Kemi dy lloje gudulisjesh. Knismesisi është një lloj gudulisjeje e butë dhe e lehtë, si për shembull kur një insekt zvarritet nëpër lëkurën tuaj, ose kur dikush ju cek me një pendë. Por këtu po flasim për llojin tjetër. Quhet gargalesis dhe është gudulisja e plotë e brinjëve ose e sqetullave që ju bën të qeshni me zë të lartë, të tundeni e të përpëliteni. Ndaloni dhe mendoni për këtë për një minutë dhe do të vini re diçka shumë të çuditshme për gudulisjen.
Ne reagojmë, shpesh në mënyrë të tepruar, ndaj gudulisjes nga të tjerët, por shumica e njerëzve nuk mund ta gudulisin veten. Kjo është pjesërisht sepse vetëgudulisjes i mungon elementi i befasisë, sipas disa kërkimeve. (Provoni t’i kërkoni dikujt t’ju gudulisë e të shihni se si funksionon.) Por ka pak më shumë se kaq.
Gudulisja dërgon një mesazh nga trupi në tru. Por ka gjithashtu një shteg zbritës që mund të shuajë ndjesinë, shpjegon Walf, për shembull kur jemi në humor të keq ose nuk jemi të kënaqur me personin që po bën gudulisjen. Por ne gjithmonë e dimë kur prekim veten.
“Ne kemi harta vërtet të forta trupore, kështu që kontrollojmë ndjesinë dhe heshtim disa nga rrugët e gudulisjes,” shpjegon ajo.
Të mos qenit në gjendje të gudulisësh veten mbështet gjithashtu idenë se gudulisja është një mënyrë që foshnjat mësojnë të dallojnë veten nga të tjerët. Pasi t’ia kemi arritur kësaj, nuk mund ta gudulisim veten.
