Luleradhiqja është një bimë shumëvjeçare që vepron si një eliksir detoksifikues për trupin e njeriut. Zakonisht e gjejmë në formën e zierjes, e cila prodhohet ose nga lulet ose nga rrënjët e bimës. Për shkak të shijes së hidhur, zakonisht përzihet me barishte të tjera. Sipas Dr.Janet Neseivat çaji i luleradhiqes ndihmon mëlçinë të funksionojë më mirë. Në veçanti, enzimat e çajit përshpejtojnë dhe forcojnë procesin metabolik që kryhet në mëlçi, duke lehtësuar largimin e toksinave.
Luleradhiqja siguron përbërësin lecithin, një lloj yndyre që gjendet gjithashtu në vezë, fasule dhe ushqime deti që është përdorur për trajtimin e sëmundjes së fshikëzës së tëmthit dhe Alzheimerit. Gjithashtu, gjethet e taraksakut janë të pasura me hekur, kalium, folate, magnez, fosfor, vitamina C, K, B1, B2 dhe B6, si dhe me kalcium dhe mangan. Rrënjët e perimeve përmbajnë një sasi të madhe të fibrave të tretshme, të cilat kontribuojnë në ekuilibrin e baktereve të zorrëve.
Çaji i luleradhiqes përmban një enzimë që vepron kundër baktereve që shkaktojnë infeksione të traktit urinar, si Escherichia coli. Gjithashtu ka një efekt diuretik, duke ndihmuar kështu në largimin më të shpejtë të baktereve të dëmshme nga sistemi urinar. Njerëzit me diabet ose me paradiabet dhe përgjithësisht ata që duan të përmirësojnë nivelet e sheqerit mund të shijojnë rregullisht një filxhan çaj nga luleradhiqja.
Luleradhiqja “rrit djegien e kalorive sepse rrit procesin e zbërthimit të yndyrës në mëlçi“, sipas doktoreshës. Çaji i luleradhiqes në veçanti ndihmon gjithashtu në largimin e toksinave të grumbulluara dhe zvogëlimin e inflamacionit në trup, duke përshpejtuar kështu shërimin.
