Në rrëfimet e saj të rralla, Luiza Xhuvani ka preferuar të mbajë distancë nga jetët private, duke u fokusuar kryesisht në profesionin e saj si aktore. Por në një nga intervistat e saj, ajo ka zbuluar një pjesë të panjohur të jetës së saj dhe të rrugëtimit të saj drejt artit, duke treguar se karriera e saj nuk ishte aspak rezultat i një zgjedhjeje të thjeshtë.
Sipas Xhuvanit, ajo sot mund të kishte qenë një mjeke apo inxhiniere, por biografia e saj e kufizuar nga regjimi komunist e detyroi ta ndiqte një rrugë tjetër.
Ajo shpjegon se ka kaluar një fëmijëri të veçantë, të jetuar në kushte të ndryshme nga shumë të rinj të tjerë, pasi ishte rritur vetëm me nënën, ndërsa babai i saj ishte larg. Mungesa fizike e babait kishte qenë e ndjeshme, por ajo nuk e ndjeu kurrë mungesën shpirtërore të tij. Mbiemri i saj mbante lidhjen me të, por një ngjarje tragjike nga e kaluara e familjes do të ndihmonte në formimin e fatit të saj.
Vëllai i babait të saj, një ish-partizan, u ekzekutua nga regjimi komunist, një ngjarje që e rëndoi më tej biografinë e saj dhe i kufizoi mundësitë për studime të tjera.
Në vitet e diktaturës, të rinjtë kishin mundësi të limituara për të zgjedhur profesionin që dëshironin, dhe Luiza u detyrua të ndiqte një rrugë tjetër. Ajo e pranon se mund të kishte zgjedhur një degë tjetër, si mjekësinë apo inxhinierinë, por për shkak të biografisë së saj, ishte e pamundur. Kështu, ajo u përfshi në konkursin për aktore dhe e fitoi atë. Pas këtij suksesi, Luiza hyri në Institutin e Lartë të Arteve, ku u bë studente në vitet 1982-1986.
Dhe megjithëse periudha ishte shumë e vështirë për studentët, veçanërisht për ata me biografi të komplikuar, Luiza e kujton atë kohë si një nga vitet më të bukura të jetës së saj.
Ajo e përjetonte studimin për aktore si një ëndërr të realizuar, një mundësi që kishte shumë fat ta shfrytëzonte. Në këtë rrugëtim, ajo ka pasur mësues dhe mentorë që e kanë udhëhequr me shumë dashuri dhe përkushtim, si Timo Flloko, Skënder Plasari, Drita Pelinku, Vera Zheji dhe Kadri Rroshi. Sipas Xhuvanit, ky ishte një nga faktorët që e ndihmoi të shndërrohej në aktoren që është sot.
Kjo histori e Luizës na tregon se jeta e një artisti shpesh është e ndikuar nga ngjarje dhe rrethana që nuk janë në duar të tij, dhe se pasioni dhe përkushtimi për artin mund të mbijetojnë edhe në kushte të vështira.
