Për shumë njerëz, imazhi stereotipik i një drag queen është ai i një burri homoseksual ose jo të veshur me veshje të ekzagjeruara femërore, paruke të mëdha dhe grim të rëndë. Por imazhi i drag dhe historia janë shumë më komplekse. Drag është një dame madhështore me një fustan vezullues, që komandon skenën me një baladë të fuqishme ose klasike disko. Drag është gjithashtu një interpretues i nëndheshëm që rrotullohet në skenë për “Papa Don’t Preach” të Madonna-s.
Është kasti i shkëlqyer i “RuPaul’s Drag Race: All Stars” dhe interpretues të qyteteve të vogla me ndjekës të dedikuar vendas. Është një mbretëreshë e quajtur Meatball e veshur si një ekzagjerim i çuditshëm i George Santos, duke kënduar himnin “Greatest Showman” “This Is Me”, dhe një mbret i quajtur Mo B. Dickin, një pompadour i kuq me kamion zjarri dhe dhi vizatuar. Janë burrat cisgjinorë dhe trans, gratë trans dhe cis dhe njerëzit jobinarë. Interpretuesit e saj janë homoseksualë ose edhe heteroseksualë që preferojnë të vishen si femra. Është mashkullore dhe femërore, nuk është asnjëra ose të dyja. Joe E. Jeffreys, një historian i tërheqjes dhe instruktor ndihmës në Universitetin e Nju Jorkut, i cili vuri në dukje se:
Zvarritja është ekzagjerimi teatror i gjinisë. Forma e artit vazhdimisht përmbys atë që njerëzit mendojnë se dinë për gjininë.
Në thelb, drag është një formë arti që për më shumë se një shekull ka afirmuar dhe ngritur lart njerëzit LGBTQIA+ që performojnë dhe e shijojnë atë. Por veçanërisht këtë vit, disa shtete të SHBA-së janë përpjekur të imponojnë masa legjislative që do të ndikonin se ku dhe kur mund të kryhet zvarritja. Në Tennessy, ku masat më kufizuese deri më sot u miratuan në mars, njerëzit që performojnë në një zonë ku fëmijët mund t’i shihnin mund të akuzohen për një kundërvajtje ose krim. Ndalimi u bllokua përkohësisht disa orë përpara se të pritej të zbatohej. Më poshtë mund të shihni disa foto, të cilat tregojnë evolucionin e paraqitjes së tyre ndër vite.