Një studim i ri ka lënë të kuptohet se Urani mund të jetë formuar në një mënyrë krejtësisht të ndryshme nga ajo që ne mund të kemi lexuar. Bukuria e të mos diturit gjithçka për sistemin tonë diellor do të thotë që ne vazhdojmë të mësojmë gjëra të reja për universin që pushtojmë, duke përfshirë zbulimet e fundit që shkencëtarët kanë bërë në lidhje me gjigantin e akullt.
Urani, planeti që ekziston i dyti më larg nga Dielli (duke mos përfshirë Plutonin), është një nga planetët më pak të hulumtuar në sistemin tonë diellor, me vetëm një anije kozmike pa pilot – e njohur si Voyager 2 – që ka monitoruar planetin deri më tani. Ndërsa Urani dhe Neptuni quhen shpesh dy gjigantët e akullit të galaktikës sonë, studimet e fundit tregojnë se ata mund të mos përbëhen nga komponentët që ne fillimisht menduam se ishin.
Kur shikonin krijimin e Uranit, astronomët zbuluan se origjina e tij në rripin Kuiper do të krijonte një planet të papërshtatshëm me akull dhe ujë, dy gjëra që Urani i ka mjaft. Pra, ata astronomë kohët e fundit krijuan mijëra modele që rikrijonin Uranin në një përpjekje për të mësuar më shumë se si planeti ekziston pavarësisht këtij paradoksi. Ajo që ata mësuan është se ka të ngjarë një bollëk metani që lejon planetin të jetë aq i pasur me akull sa është. Megjithatë, besohet se metani mund të jetë edhe më i bollshëm se uji brenda planetit të gazit. Punimi i astronomëve mbi këtë temë shpjegon pse ata besojnë se metani mund të përgjigjet për përbërjen e veçantë të Uranit.
Arsyeja pse kjo ishte disi e vështirë për t’u besuar në fillim është sepse metani është relativisht i rrallë në sistemin tonë diellor modern, që do të thotë se nuk kishte gjasa të ishte aq i bollshëm brenda gjigantëve të akullit të galaktikës sonë. Megjithatë, besohet se metani mund të përbëjë 10 për qind të brendshme të Uranit, me modele të tjera që sugjerojnë se mund të jetë 20 për qind ose më shumë në rast se planeti përmban materiale shkëmbore brenda tij gjithashtu.
