Pas dy mijë vjetësh arkeologët kanë nxjerrë në dritë rrugën e ndërtuar nga legjionarët, një rrugë romake, e konsideruar si një nga rrugët më të rëndësishme të komunikimit në historinë skoceze. Zbulimi ndodhi gjatë disa gërmimeve në kopshtin e Old Cottage Inn, një shtëpi fshati e shekullit të 17-të e vendosur disa kilometra në perëndim të qendrës së qytetit të Stirling, kryeqyteti antik i Skocisë. Arteria fillimisht ishte menduar të lidhej me një kalim që kalonte lumin Forth, duke lehtësuar kështu marshimin e legjioneve në Kaledoni.
Kjo rrugë u shfrytëzua sërish nga perandorët Antoninus Pius dhe Septimius Severus gjatë fushatave të tyre ushtarake në tokën skoceze. Duke komentuar zbulimin, studiuesit që kryen punën në emër të distriktit Stirling argumentojnë se gjetja ka rëndësi të madhe për të kuptuar pushtimin romak në Skoci. Deri më sot, në fakt, traseja e rrugës nuk ishte e vërtetuar nga provat arkeologjike.
Sipas studiuesve, roli i udhëkryqit në fjalë ishte i një rëndësie themelore në historinë skoceze. Në jug, rruga drejtohej drejt qytetit të Falkirk, që ndodhet në gjysmë të rrugës midis Edinburgut dhe Glasgout dhe më pas arrinte në Angli, ndërsa në veri ajo përshkon terrenin e thyer malor të Malësisë duke mbërritur në një kalim në lumin Tay, në atë që dikur ishte kufiri verior i Perandorisë Romake.
Me mbarimin e pushtimit të qytetit, rruga e komunikimit e krijuar nga romakët nuk pushoi së përdoruri. Gjatë Mesjetës dhe Rilindjes ajo u përshkua nga figura kyçe në historinë britanike; nga Uilliam Pushtuesi dhe MacBeth i Skocisë te Oliver Cromwell dhe Henri VIII, duke kaluar nëpër heronj si William Wallace dhe Robert The Bruce. Rruga e ndërtuar nga Agricola në veriun e largët të sundimeve perandorake ishte vetëm një nga rrugët e panumërta të krijuara nga Roma në antikitet.
Sistemi rrugor i qytetit ishte i ngjashëm me një rrjet të dendur që përshkoi tre kontinentet në të cilat shtrihej ndikimi i tij politik dhe ushtarak; Evropë, Azi dhe Afrikë. Dizajni i këtyre mrekullive të inxhinierisë antike iu caktua specialistëve të cilët, për t’i kufizuar ato, gjurmuan dy brazda në anët, duke shtruar në mënyrë perfekte tokën dhe më pas vendosën disa shtresa materialesh si balta, gurë, gëlqere, gurë të grimcuar dhe llaç, mbuluar me pllaka guri të lëmuara.
